Przejdź do głównej zawartości

Charakter nie wygląd!

Ile razy zdarzyło Ci się ocenić kogoś po wyglądzie?
Jak często odrzucasz ludzi tylko dlatego, że coś ci się w nich nie podoba?
Dlaczego, dla wielu z nas, wygląd jest najważniejszy?



Chyba nie raz idąc ulicą, zdarzyło ci się obserwować mijających cię ludzi. Kobieta w ołówkowej spódnicy pewnie jest nudna jak flaki z olejem, dla tego chłopaka w dresach najpewniej nie ma już nadziei na dobrą przyszłość, a dziewczyna w okularach jest kujonem.
Pierwsze wrażenie jest ważne, a przynajmniej w niektórych sytuacjach. Przecież na rozmowę o pracę nie wciągniemy na siebie piżamy i kapci. Czasami po prostu musimy spełniać pewne wymogi.

Czym jest pierwsze wrażenie?
Ludzie zazwyczaj oceniają nas w ciągu 4-6 sekund. Robią to na podstawie naszego stylu, rys twarzy i tego, jak dbamy o siebie. W tym czasie szufladkują nas. Tego nie można uniknąć, bo najzwyczajniej w świecie nie da się poznać danej osoby: jej nawyków, dziwactw, poglądów i zainteresowań, w sześć sekund.
Jednak zachęcam was, byście nie oceniali tak do końca po wyglądzie. Na podstawie ubrań możecie wyrobić sobie w s t ę p n ą opinię na temat danej osoby, ale zostawcie trochę miejsca na poznanie jej. Dopiero wtedy można ostatecznie kogoś ocenić. Pamiętajmy, że wygląd nie oddaje osobowości drugiego człowieka. Słyszałam wiele historii, w których typowe "dresy" zachowywały się lepiej, z większą kulturą i empatią niż niejeden "pan Kowalski". Czasami dajemy się ponieść stereotypom, które narzuca nam społeczeństwo, ale nie pozwólmy, by całkowicie przysłoniły one nasze pole widzenia. Wiele sytuacji tego typu przytrafiło się osobom z mojego otoczenia, w tym mnie. To dzieje się wszędzie, w każdej szkole, pracy i na ulicy. Wielu z nas zostaje niesprawiedliwie osądzonych.

Kasjerka nie musi być głupia.
Syn dyrektora nie musi być zarozumiałym bufonem.
Chłopak w dresach nie musi być chamski i podejrzany.



W tym poście ujęłam krótko chyba z trzy tematy: stereotypy, pierwsze wrażenie, ocena człowieka. Jednak wszystko to sprowadza się do jednego: nie oceniajcie ludzi po ich wyglądzie. Zadajcie sobie trochę trudu i poznajcie daną osobę, zanim powiecie o niej złe słowo. Często nie poznając dokładnie drugiego człowieka, wiele tracimy i trwamy w swoim stereotypowym myśleniu. Charakter jest zdecydowanie ważniejszy niż wygląd. Nigdy nie wiadomo, co ciekawego kryje w sobie dana osoba.





Komentarze

  1. Masz racje ludzie zdecydowanie za szybko szufladkują ludzi i ich oceniają
    Pozdrawiam,Madda
    blog ->klik

    OdpowiedzUsuń
  2. Co jest ważniejsze...

    http://pozytywnie-nastawiona.blogspot.com/2015/07/wyglad-czy-charakter_13.html

    OdpowiedzUsuń
  3. Owszem, znam takie osoby które po twoim stroju czy kolorze włosów potrafią przydzielić cię do danej kategorii wcale nie znając ciebie i twojej historii. Jednak ja nie osądzam kogoś po wyglądzie, tylko po charakterze. Wyglad przemija a charakter zostaje.

    Mój kawałek internetu

    OdpowiedzUsuń
  4. Masz racje. Ale to wszystko wynika z tego ze ludzie rowniez czesto upodobniaja wyglad do swojego charakteru. Stad sie biara te stereotypy. Oczywiscie niektore sa wyssane z palca jak "blondynki sa glupie", ale to nie o takie chodzi. Ludzie sa "szufladkowani" dlatego, ze tak na pierwsze co widzisz to wyglad.

    Obserwuje
    ★Choco Milk★

    OdpowiedzUsuń
  5. "Wygląd przyciąga, charakter zatrzymuje"
    KLIK-BLOG

    OdpowiedzUsuń
  6. Ale przecież pierwsze wrażenie to tylko może być opierane na wyglądzie. Toć jak pierwszy raz spotkamy człowieka to nie wiemy jaki ma charakter. No a jak idzie np. jakaś dziewczyna co nie wygląda jakoś pięknie to nikogo nie przyciągnie bo każdy już widzi od razu że o siebie nie dba. Każdy człowiek pierwsze co ocenia to wygląd. Nie da się inaczej

    wiktoriakarnecka.blogspot.com <-- Klik

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z pierwszym wrażeniem to się zgadzam, bo, jak napisałam, nie da się poznać człowieka w te 6 sekund. Ale co innego, gdy ktoś "nie wygląda pięknie", bo o siebie nie dba, a gdy nie ma z a co wyglądać pięknie.

      Usuń
  7. Niestety tak już jest, ze oceniamy po wyglądzie i według stereotypów, ale chyba nie da się tego zmienić. Jedyne co możemy zrobić to starać się poznać tą osobę i dopiero oceniać.

    my-life-story-2.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  8. Niestety często tak jest, że idąc ulicą mijasz ludzi i odrabiasz wyrabiasz sobie o nich zdanie.
    Pozdrawiam:)
    Karolina

    OdpowiedzUsuń
  9. To prawda. Najczęściej ludzie oceniają po wyglądzie ale jest to pierwsze co możemy zrobić. Jednak zgadzam się z tym, że nie powinno się tak zachowywać. Żeby ocenić człowieka tzreba go chociaż troszeczkę poznac zwłaszcza że pozory mylą :)
    anonimoowax.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  10. Całkowicie się z Tobą zgadzamy. Ludzie praktycznie TYLKO oceniają ludzi po wyglądzie i mają gdzieś charakter. Jeśli ktoś ma markowe buty a jest największym palantem na świecie i tak z nim trzymają, a jeśli ktoś chodzi w byle jakich ubraniach a jest mega fajny to się z niego naśmiewają.

    Obserwuję, świetny blog i zapraszam na nasz
    niespotykanne.blogspot.com <- Nasz blog

    OdpowiedzUsuń
  11. Takie to już głupie ludzkie nawyki. Niestety. Ale dobrze, że wciąż niektórzy cenią to co na prawdę wartościowe.

    justletthembe.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  12. ja kilka razy przejechałam sie na tym, że za szybko oceniłam ludzi i to bardzo błednie a teraz proszę, jesteśmy dobrymi znajomymi

    obserwuje i zapraszam http://magdawiglusz.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  13. Kilka razy spotkałam się z tym, że ktoś ocenił mnie zbyt pochopnie, ale najważniejsze, że potrafił przyznać się do winy :)

    http://natalistylee-s.blogspot.co.uk/

    OdpowiedzUsuń
  14. masz rację :)

    Zapraszam na mój blog blogbeautymix.blogspot.com dopiero zaczynam i przyda mi się każda rada od kogoś kto już ma doświadczenie w blogowaniu :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Każdy komentarz i obserwacja wywołują uśmiech i niezwykle motywują.

✓ Komentarze wulgarne są od razu usuwane.
✓ Przyjmuję jedynie konstruktywną krytykę.
✓ Zostaw link do swojego bloga - chętnie poczytam.
✓ Nie bawię się w rzeczy typu: obserwacja za obserwację. Ale jeśli twój blog mi się spodoba - zaobserwuję.
✓ Jeśli komentujesz, zrobię to na pewno u ciebie.

Popularne posty z tego bloga

Publikujesz?

Jakby nie dość było, że z całego serca wyczekuję lata, słońce wyszło z samego rana dosłownie na piętnaście minut, a potem zniknęło pod warstwą chmur, ukrywając się przez resztę dnia. Witam was tym pozytywnym akcentem! O czym możemy pomówić dzisiaj? O tym, o czym obiecałam się wypowiadać. Czyli kiedy publikować, a kiedy swoje dzieła zachować w szufladzie? Nie wiem, ale się wypowiem! Zacznijmy od tego, że publikować możemy w różnych formach. Możliwe jest wysłanie swojego tekstu do jednej z młodzieżowych gazet, czasopism literackich, które zwykle chętnie przyjmują kilka akapitów od początkujących, jeśli tylko propagują postęp i samokształcenie. No, nie zawsze, ale warto próbować. Oprócz ucieczki do papierowych opcji, możemy założyć konto na jednym z serwisów internetowych takich jak: * Wattpad, * Sweek, * Blogspot (lub każda inna platforma oferująca założenie własnej strony), * Tumblr, * Facebook (dla odważnych, warto pisać pod pseudonimem).

Duże przestrzenie dzielą ludzi

Wielu z nas narzeka, że cierpi na samotność. Że nie ma dobrych kontaktów z rodziną. Rozczarował się, że nie wszystko wygląda idealnie jak w telewizyjnym serialu, który oglądają zamiast rozmawiać. Czym jest rozmowa? To sztuka, którą nieczęsto się już stosuje.  Rozmowa to wymiana informacji między dwojgiem ludźmi. Pytanie, odpowiedź. Adresat, odbiorca. Lecz są to przede wszystkim uczucia, które tworzą wspomnienia i więzi. Duże przestrzenie dzielą ludzi. Po jakimś czasie, gdy masz już wszystko: wielki dom, wielki telewizor, wielkie ego i wielkie bogactwo, uświadamiasz sobie, że zgubiłeś jedno. Rodzinę i miłość, to, co łączyło was kiedyś. Czy dom z marmuru, zimny jak lód, może być przytulny? Owszem, jeśli rządzą nim kochający się domownicy. Najczęściej jednak w tej drodze na szczyt tracimy najcenniejsze rzeczy, które z początku nie wydają nam się takie ważne. Dopiero później uświadamiamy sobie, że bez nich nikt tak naprawdę nie żyje. Wiem, że często to, co mamy w telefonie wydaje si

la Lune #3

Drogi pamiętniku, Ostatnio wydarzyło się aż za dużo. Musiałam wyjechać z nad morza, gdzie przeżyłam wspaniałe chwile, poznałam kogoś. Wczoraj też cudem uniknęłam utonięcia, ale poradziłabym sobie, gdyby nie pomoc tego Eryka. Niestety, Laura wzięła jego numer i kazała mi zadzwonić. Kiedy jest w takim nastroju, lepiej nie dyskutować. Oczywiście przeprosiłam go, za to jak się uniosłam. Stało się to, czego się obawiałam. Spytał co powiem na spacer. Zgodziłam się, ale nie ukrywam, iż nie mam na to ochoty. Chcę tylko wyprostować całą sprawę i tyle. Nie zamierzam niczego zaczynać. Klara zamknęła pamiętnik. Stanęła przed lustrem. - Muszę się ogarnąć. Chociaż trochę, bo nie zamierzam się jakoś specjalnie stroić na to spotkanie – mówiła sama do siebie. Otworzyła szafę. Narzuciła na siebie białą bluzkę i jeansową kamizelkę. Zdecydowała się też na koka na czubku głowy. - Wygodnie i tak jak lubię – skwitowała. - Ile mam jeszcze czasu? Spojrzała na zegarek. Niecałe piętnaście minut. Usłyszała pukani