Zawsze online

Najważniejszą rzeczą we współczesnym świecie wydaje się być telefon, komputer, tablet. Internet. Trudno jest nam sobie wyobrazić, że wcale nie tak dawno temu, ludzie musieli radzić sobie bez tych wszystkich "udogodnień". Jeżeli nie było cię w szkole, nie wystarczyło zrobić zdjęcia i wysłać sms'a. Uczniowie musieli pofatygować się, czasami na drugi koniec miasta, by wziąć zeszyty, a potem je odnieść. Jeżeli chciałeś wyjść z kimś na dwór, nie dzwoniłeś, tylko leciałeś do kolegi/koleżanki, by zapytać. I nie zawsze był/ła w domu. Z jednej strony to dobrze, że istnieje coś takiego jak Internet, bo jakby nie zaprzeczać, ułatwia nam życie. Z drugiej strony, przez to zrobiliśmy się strasznie leniwi, nie znamy starych zwyczajów. Chętnie zrezygnowałabym z niepotrzebnych sprzętów elektronicznych, chciałabym zobaczyć na własnej skórze, jak żyło się kilkadziesiąt lat temu. Nam wszystkim by się to przydało. Może i życie było cięższe, ale ciekawsze. Żeby odrobić lekcje, trzeba było zasuwać do biblioteki. Nie można było wpisać tego i owego w google i po kilku sekundach wyszukać gotowe odpowiedzi.

Zawsze online. Największym problemem, z którym przyszło nam się zmagać jest powszechne uzależnienie. Często rozglądam się na przerwach, w otoczeniu znajomych i widzę, że większość z nich trzyma w dłoni telefon, coś tam robi, siedzi we własnym, zamkniętym świecie. Zamiast rozmawiać z przyjaciółmi, b u d o w a ć przyjaźnie, woli komentować zdjęcia na facebook'u, lajkować. Za każdym razem jestem coraz bardziej przerażona tym, w jaki sposób elektronika wpływa na nasze życie. Dosyć niedawno, wracałam z koleżanką z miasta. Przez całą drogę zajmowała się telefonem, "rozmawiała" ze znajomymi na GG. Nawet nie wiecie jak bardzo irytujący był dźwięk wystukiwanych liter. Z każdą chwilą moje zdenerwowanie rosło.
Nie rozumiem, jak można wybierać wirtualny świat zamiast realnego. Piszesz znajomym jak to świetnie bawiłeś się tego dnia, a tak naprawdę, wszystkie te godziny zeszły ci na robieniu zdjęć, snapów, wysyłaniu ich. A co z prawdziwym życiem? Prawdziwymi doznaniami, przeżyciami? Jak widać, system wartości dzisiejszej młodzieży jest poważnie zachwiany.
Bywają takie dni, gdy pytam sama siebie: czy ja pochodzę z innej epoki?