Przejdź do głównej zawartości

Życie wyborów

Autor:
 Hej hej! Od razu powiem, że miała to być notka tematyczna, ale jakoś tak nie wyszło :3. Więc skończyło się na wierszu i nijakiej przeróbce w photoshop'ie (klik). Zapraszam! :) 
+ o czym chcielibyście następną notkę?


 Zawsze każą nam wybierać,

może to nie ten czas?
Zieją chłodem,
czuję się jak na smyczy.

Pozwól temu uciec,
zacznij nowe życie.
Porzuć tę grzeczną dziewczynkę,
którą zawsze musiałaś być.

Nie patrz w tył,
teraz jesteś tutaj.
Niech to nie wraca,
zlikwiduj dystans.

Daj mi jeden oddech
i ruszam.

Zawsze są lodowaci.
Gdzie jest ta dziewczyna?
Tam, w śniegu,
porzuć swoją maskę.

Otwórz drzwi,
otwórz się na ludzi.
Pozwól temu uciec.
Zacznij nowe życie. 

Tutaj zostanę,
tutaj znajdę miłość.
 Tutaj będę żyła.
Tutaj umrę, gdy przyjdzie czas.

Komentarze

  1. Jennifer loop9 stycznia 2015 11:26

    Hej hej! Od razu powiem, że miała to być notka tematyczna, ale jakoś tak nie wyszło :3. Więc skończyło się na wierszu i nijakiej przeróbce w photoshop'ie (klik). Zapraszam! :)
    Thanks for sharing, But try this which is new version of photoshop toolpic
    similar to the one which you shared
    Photoshop Online Free

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Każdy komentarz i obserwacja wywołują uśmiech i niezwykle motywują.

✓ Komentarze wulgarne są od razu usuwane.
✓ Przyjmuję jedynie konstruktywną krytykę.
✓ Zostaw link do swojego bloga - chętnie poczytam.
✓ Nie bawię się w rzeczy typu: obserwacja za obserwację. Ale jeśli twój blog mi się spodoba - zaobserwuję.
✓ Jeśli komentujesz, zrobię to na pewno u ciebie.

Popularne posty z tego bloga

Kot dla uwagi

Autor:
http://www.unsplash.com Naprawdę dawno mnie tu nie było, więc trzy miesiące spóźniona, witam wszystkich w nowym roku! Mam nadzieję, że dla wszystkich będzie jeszcze lepszy niż ten poprzedni. Przyznajcie się, kto zdążył już złamać swoje postanowienia? Dzisiaj przychodzę do was tak właściwie... z niczym. Przepraszam. Daję znać, że żyję i jeżeli ktoś pozostał jeszcze na tych starych śmieciach, mam nadzieję, że mój warsztat nadal będzie was zadowalał. A teraz czas na lanie wody. Upływający czas mierzę nie tylko zerkając na białe kartki kalendarza, ale też przez patrzenie w lustro. Włosy, które w sierpniu sięgały nad ramię, teraz urosły o dobre sześć centymetrów. Mam wrażenie, że jeszcze te prawie pół roku temu uważałam się o wiele mądrzejszą niż jestem teraz, ale cóż, tak bywa. Mam nadzieję, że niedługo znowu zacznę gadać od rzeczy. Nie wiem nawet o czym powinnam pisać. Nie kręci mnie już wysławianie się na każdy temat, a także lanie wody (udawajmy, że właśnie teraz tego nie ...
3 komentarze
Czytaj dalej...

Książka o promyczku

Autor:
Jeśli kiedykolwiek chciałeś poddać się tylko dlatego, że było trudno, powinieneś przeczytać wspaniałe dzieło Kim Holden. Książka chwyciła mnie za gardło, przydusiła, a na koniec wywołała niemożliwy do powstrzymania potok łez. Masz przed sobą taki krajobraz: jezioro, chmurne popołudnie. Na pomoście siedzi dziewczyna z nogami podkulonymi pod samą brodę i kiwa się w tył-przód jakby miała chorobę sierocą. Szara przestrzeń otacza ten samotny punkcik, mimo że w około turyści na kocach łudzą się o trochę słońca. Po twarzy bieduli strumieniami płyną łzy, sprawiając, że wygląda szalenie nieatrakcyjnie, ale co tam.  Pytanie: Co tak naprawdę robi? Odpowiedź: Czyta najpiękniejszą, najbardziej nieziemską książkę jaką mógł wymyślić człowiek. Właściwie, może Kim Holden nie jest człowiekiem? Może jest wszechwiedzącą maszyną do pisania wyrywających serca powieści? Może jej życiową misją jest uczenie nas, [SPOILER ALERT] że tak naprawdę to nie śmierć jest najważniejsza?
3 komentarze
Czytaj dalej...

Największe niesprawiedliwości świata

Autor:
Myśl dnia: ten moment, gdy nawet osiedlowy supermarket ma Instagrama, a ty nie i zastanawiasz się co takiego mogą tam wrzucać. Zdjęcia szynki z promocji? Pomijając tym razem poważne tematy, trochę się pośmiejemy (powodzenia, moje poczucie humoru jest dziwne) rozważając nad tym co przeszkadza nam w świecie.  Zapraszam na post pełen nawiasów i subiektywnych podpunktów trochę po nic. A jednak po coś. ☆ Najbardziej denerwują mnie osoby, które jedzą, jedzą, i nie tyją (wcale nie jestem jedną z nich ciii, to koncepcja samoirytacji). Mogą wtrąbić cały słoik Nutelli, dobić to grubymi naleśnikami na oleju, z syropem klonowym i cukrem, a nogi nadal wyglądają jak z paryskiego wybiegu. Ugh. ☆ Łączenie kolorów. Kiedy ty boisz się połączyć czarny z żółtym, a te wszystk...
1 komentarz
Czytaj dalej...