Przejdź do głównej zawartości

Trochę fotografii

Autor:
Chciałabym powrócić do lata i wakacji... Do naszego kochanego Bałtyku :). 
Zdjęcia są z zeszłego roku, ale nadal mają w sobie i emocje, i uczucia. Tych poniżej chyba wam jeszcze nie udostępniałam, a jeśli tak, to mam nadzieję, że i tak miło będzie je oglądać. :)







Etykiety:

Komentarze

  1. madd_aa3 lutego 2015 07:08

    Zdjęcia są naprawdę fantastyczne :D
    blog ->klik

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy3 lutego 2015 07:14

    Ciekawe zdjęcia :D
    Official Niku blog

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown3 lutego 2015 07:29

    Zdjęcia są prześliczne, oby tak dalej!
    Zapraszam na mojego nowego bloga z książkami, było by mi bardzo miło gdybyś zostawiła jakiś ślad po sobie. ;)
    ksiazki-wedlug-innej.blogspot.com
    love-inna-inaczej.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  4. Unknown3 lutego 2015 09:16

    Świetny post :)
    *Jesteś nominowana do Libster Blog Award*
    (szczegóły tutaj: http://the-fly-photography.blogspot.com/2015/02/na-poczatku-bardzo-dziekuje-za.html)

    OdpowiedzUsuń
  5. Black Shadow 3 lutego 2015 09:34

    Śliczne są te zdjęcia. Bałtyk jest naprawdę piękny. Nasze morze widziałam tylko raz, kiedy jeszcze byłam w podstawówce. Chciałabym tam jeszcze kiedyś w przyszłości pojechać

    http://take-a-pencil-and-draw-a-f1.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  6. mm3 lutego 2015 09:45

    Świetne zdjęcia. Też chcę już wakacje <3.
    nataliafbl.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  7. Anonimowy3 lutego 2015 10:27

    jakie ładne zdjęcia ! :D

    http://marrissblog.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Każdy komentarz i obserwacja wywołują uśmiech i niezwykle motywują.

✓ Komentarze wulgarne są od razu usuwane.
✓ Przyjmuję jedynie konstruktywną krytykę.
✓ Zostaw link do swojego bloga - chętnie poczytam.
✓ Nie bawię się w rzeczy typu: obserwacja za obserwację. Ale jeśli twój blog mi się spodoba - zaobserwuję.
✓ Jeśli komentujesz, zrobię to na pewno u ciebie.

Popularne posty z tego bloga

Publikujesz?

Autor:
Jakby nie dość było, że z całego serca wyczekuję lata, słońce wyszło z samego rana dosłownie na piętnaście minut, a potem zniknęło pod warstwą chmur, ukrywając się przez resztę dnia. Witam was tym pozytywnym akcentem! O czym możemy pomówić dzisiaj? O tym, o czym obiecałam się wypowiadać. Czyli kiedy publikować, a kiedy swoje dzieła zachować w szufladzie? Nie wiem, ale się wypowiem! Zacznijmy od tego, że publikować możemy w różnych formach. Możliwe jest wysłanie swojego tekstu do jednej z młodzieżowych gazet, czasopism literackich, które zwykle chętnie przyjmują kilka akapitów od początkujących, jeśli tylko propagują postęp i samokształcenie. No, nie zawsze, ale warto próbować. Oprócz ucieczki do papierowych opcji, możemy założyć konto na jednym z serwisów internetowych takich jak: * Wattpad, * Sweek, * Blogspot (lub każda inna platforma oferująca założenie własnej strony), * Tumblr, * Facebook (dla odważnych, warto pisać pod pseudonimem).
1 komentarz
Czytaj dalej...

Pozytywne rzeczy i ich skutki...

Autor:
... czyli jak sprawić, żeby dzień stał się lepszy (będąc świadomą konsekwencji) lub życie, w końcu składa się ono z chwil. ☺ Często uśmiech działa cuda. Uśmiechnij się do przypadkowego przechodnia, może akurat jest czymś zmartwiony? Umilisz dzień i jemu i sobie. Zbyt wielu ludzi popiera ignorancję i szarą prozę życia. Przypadkowy uśmiech jest niespodziewany, a większość z nich po prostu lubi niespodzianki. Ewentualny skutek : osoba może oczywiście wziąć cię za wariata, ale nie przejmuj się. Bycie wariatem jest w porządku.  ☁ Bądź ponad tym Czyli coś, co staram się robić na co dzień. Pomóż nawet w złości. Temu, kogo nie znosisz, nienawidzisz, nie możesz znieść. Po prostu olej wszystko i bądź okej w stosunku do siebie. Wszyscy mamy wady, irytujące nawyki, wkurzające śmiechy. Nie musisz być sympatyczny, ale wystarczą twoje dobre chęci, by okazać dobre serce. Skutek: Oczywiście możesz być wykorzystywany, ale w tym tkwi haczyk. Zachowaj umiar w pomaganiu.
1 komentarz
Czytaj dalej...

Życie mimo wszystko

Autor:
Rozdział 7 Po piętnastu minutach, ubrana w zieloną piżamę, rozścieliłam sobie posłanie na podłodze, obok akwarium w pokoju Shauny. Usiadłam na poduszce i wpatrywałam się w złote rybki. Do pokoju weszła Shauna. - Nie przychodzi ci do głowy, jakim cudem zmieniłam się z powrotem w człowieka i co znaczyły te wizje? - spytałam. Shauna zamyśliła się. - Nie bardzo. Ale jeśli nie padniesz po pół godziny ze zmęczenia, to możemy poszukać trochę w necie. Może też przypomnisz sobie coś więcej? - zaproponowała. - Dobra. Shauna postawiła laptop na dywanie i usiadła obok mnie. - Myślisz, że kamień miał coś wspólnego z twoją wizją? - Jaki kamień? - spytałam zdezorientowana. - Ten, przy którym usiadłaś. - Wątpię. - A te iskry? - Shauna, może najpierw znajdziemy coś na temat wizjii? Ten temat wydaje się być łatwiejszy. No bo porównaj: moja przyjaciółka kilka tygodni po śmierci, znów stała się człowiekiem, a z jej dłoni sypały się iskry vs co to wizje? - Dobrze mówisz. Ja
Prześlij komentarz
Czytaj dalej...